Λασίθι: Οι πέτρινοι θεοί της Καλαμαύκας
Γράφει ο Μιχάλης Πιτυκάκης, Εκπαιδευτικός, Έφορος Δημοσίων Σχέσεων της Ελλ. Σπηλαιολ. Εταιρείας
Kαι να που η καλαμαυκιανή φύση εξακολουθεί να εκπλήσσει. Είκοσι χρόνια τώρα γεωλογικών αναζητήσεων στον γεμάτο εκπλήξεις βραχώδη της κόσμο κι όμως δεν έχουν σταθεί αρκετά να αποκαλύψουν όλα όσα η φύση με περισσή φαντασία έχει σμιλέψει. Αυτό βέβαια οφείλεται και στο γεγονός ότι μέρος των πέτρινων γλυπτών της είναι θέμα φωτοσκιάσεων που στη διάρκεια τόσο της ημέρας όσο και όλου του χρόνου δίδουν κάτι διαφορετικό.
Έτσι ένας ακόμα « πέτρινος θεός » , ο Διόνυσος προστέθηκε στην πλειάδα των βραχομορφών της. Η πρωτοτυπία της νέας ανακάλυψης έγκειται στο γεγονός ότι ο νέος αυτός …θεός κάνει την εμφάνισή του μόνο επί ένα περίπου μισάωρο , από 11.30 – 12.00 το καλοκαίρι, στην ίδια ακριβώς επιφάνεια σε βράχο του Καστέλου όπου πριν από είκοσι χρόνια είχα κάνει την πρώτη βραχοανακάλυψη, αυτή του « Απόλλωνα », που εμφανίζεται επί δίωρο περίπου, από τις 15.30 – 17.30.
Η ανακάλυψη του θεού του κρασιού και του γλεντιού υπέπεσε για πρώτη φορά στην αντίληψή μου στη διάρκεια γυρισμάτων ντοκιμαντέρ της κας Ελένης Βλάσση με τίτλο Βραχομορφές το οποίο προβλήθηκε στο Γ Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, φέτος το καλοκαίρι.
Η ανακάλυψη του νέου αυτού «πέτρινου θεού» στην κορυφή του Καστέλου ( πρώην ακρόπολη αρχαίας Λάρισας ) έρχεται απ’ ότι φαίνεται να επιβεβαιώσει εκτός των άλλων την ξεχωριστή λατρευτική αξία που είχε για τους τότε Μινωίτες όλος ο βράχινος όγκος του Καστέλου που φαίνεται να εκτελούσε χρέη Ιερού Κορυφής. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στο εσωτερικό του ίδιου βράχου βρίσκεται το πρώην λατρευτικό σπήλαιο – σημερινή Σπηλαιώδη εκκλησία Τιμίου Σταυρού – όπου στην είσοδο του ανακαλύφθηκε ειδώλιο λάτρη με τα χέρια υψωμένα σε στάση προσευχής ( Μουσείο Οξφόρδης ) αλλά και όλη η κορυφή βρίθει από πλήθος σπασμένων πήλινων αγγείων .
Πάντως η νέα αυτή βραχομορφή με την ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει έρχεται να δικαιολογήσει και την από δεκαετίας αναγνώριση του Γεωλογικού πλούτου της Καλαμαύκας συγκαταλέγοντας τα μνημεία αυτά της φύσης στον Άτλαντα των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου.