Μανώλης Χαρούλης: «Ο Γιάννης δεν άλλαξε»

Μανώλης Χαρούλης

Κάποτε τον ήξεραν μόνο στο χωριό του, στα Έξω Λακώνια Λασιθίου, κοντά στον Άγιο Νικόλα, τώρα τον ξέρει όλη η καλλιτεχνική Ελλάδα. Πώς νοιώθει, αλήθεια, σήμερα ο Γιάννης Χαρούλης, όταν επιστρέφει στο χωριό του;

“Σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το λένε όλοι, όσοι τον ήξεραν κι από παλιά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το Γιαννιό, που ήξεραν όλοι οι χωριανοί, δεν άλλαξε καθόλου”.

Γιάννης Χαρούλης

Μιλάει ο Μανώλης Χαρούλης, πατέρας του Γιάννη Χαρούλη και θυμάται, ότι, όταν βάφτιζαν το Γιαννιό  στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, κάποια γρε γυναίκα, που είδε σαν έριχναν το λάδι στην κολυμπήθρα, να σχηματίζει ένα σταυρό, φώναξε: Αυτός θα γίνει δεσπότης, θα γίνει σπουδαίος”.

Ο Γιάννης Χαρούλης, όπως λέει ο πατέρας του, από μικρός-μικρός ασχολήθηκε με την μουσική. Στα 10 χρόνια του έπαιζε μαντολίνο, στα 12 έπαιζε λαούτο και συμμετείχε σε μικρά γλεντάκια κυρίως με τουρίστες, στα 14 χρόνια του έπαιζε λαούτο σε γάμους και βαπτίσεις, ενώ στα 15 του άρχισε να τραγουδεί…

Η μεγάλη στιγμή, ωστόσο στη ζωή του Γιάννη δεν άργησε να έλθει. Ήταν  μια καλοκαιρινή νύχτα, σε μια παραλία του Αγίου Νικολάου, όπου τραγουδούσε ο Γιάννης με συντροφιά φίλους και το λαούτο του. Εκεί τον πρόσεξε ο γνωστός τραγουδιστής Χρήστος Θηβαίος. Από εκείνη την στιγμή ο Γιάννης άρχισε μια άλλη διαδρομή, που με τον καιρό οδηγούσε όλο και ψηλότερα, έχοντας πάντα την στήριξη του Χρήστου Θηβαίου μα προπαντός του εξαιρετικού και σπάνιου ταλέντου του. Σιγά-σιγά καθιερώθηκε στην κορφή των Ελλήνων τραγουδιστών, με πολλές εμφανίσεις κάθε χρόνο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Λέει ο Μανώλης Χαρούλης:

“Από τις πιο μεγάλες χαρές, που μούχει δώσει ο Γιάννης, ήταν, όταν τραγούδησε μπροστά σε 40.00 Κούρδους, σε γιορτή στα εδάφη τους, και καταχειροκροτήθηκε”.

Ο Μανώλης Χαρούλης όλα αυτά τα χρόνια χαίρεται για τις επιτυχίες του Γιάννη. Άλλωστε  και ο ίδιος δεν είναι άσχετος με τη μουσική. Είναι λυράρης, ενώ κι ο πατέρας του Γιάννης Χαρούλης (παππούς του Γιάννη) έπαιζε μαντολίνο μέχρι τα 33 του χρόνια, που έφυγε από τη ζωή.

Πέρα, όμως, από την αγάπη του για τη μουσική ο Μανώλης Χαρούλης, είναι ένας άνθρωπος με πολύπλευρο καλλιτεχνικό ταλέντο. Κι αυτό το διαπιστώνει κανείς αν ρίξει μια ματιά στην μέχρι τώρα καλλιτεχνική του δράση, που είναι γεμάτη από δημιουργήματα πάνω στην πέτρα, στο ξύλο, στο μέταλλο. Μάλιστα το πρώτο του έργο ήταν μια πέτρινη κατασκευή, που έφτιαξε όταν ήταν 10 χρονών. Μια επίσκεψη στο εργαστήριό του, στα Έξω Λακώνια, λίγο πριν φτάσει κανείς στον Άγιο Νικόλαο, σε εντυπωσιάζει. Λέει:

“Από παιδί είχα αυτή την έφεση. Ωστόσο, από το 1989, που δούλεψα σε ανασκαφική ομάδα, επηρεάσθηκα από τα ευρήματα και από τότε άρχισα να δουλεύω συστηματικά με την πέτρα, το ξύλο, το μέταλλο”.

Ποιά είναι εκείνα, που αποτελούν πηγή έμπνευσης για τον Μανώλη Χαρούλη;  Σε μια παλιότερη συνέντευξή του στα “Κρητικά επίκαιρα”, είχε πει:

“Κάθε τι που υπάρχει πάνω στη γη μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Επίσης τα καθημερινά συναισθήματα, που προκαλούνται από καθημερινές καταστάσεις, με ωθούν να δημιουργήσω. Τέλος, τα ίδια τα αντικείμενα υποβάλλουν μια κατασκευή, όπως μια πέτρα, που έχει μια τρύπα στη μέση. Μπορώ να την επεξεργασθώ και να φτιάξω μια όμορφη μολυβοθήκη. Όμως το πράγμα θέλει προσοχή. Όχι μαζική παραγωγή. Μια μαζική παραγωγή θα κατέστρεφε την μοναδικότητα της αισθητικής εμπειρίας”.

-Ποιά νομίζεις, ότι είναι η θέση της τέχνης στην σύγχρονη εποχή;

” Δύσκολη ερώτηση. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, οικολογικά, πείνα, εξαθλίωση, τρομοκρατία, που αναρωτιέται κανείς ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος και η συμβολή της τέχνης. Την εποχή μας θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και εποχή του πλαστικού, κατά το εποχή του σιδήρου, του χαλκού…Το πλαστικό έχει κατά-βρωμίσει τη γη μας. Σκέφτομαι να το καταγγείλω φτιάχνοντας ένα άτλαντα, που να σηκώνει μια γη φτιαγμένη από πλαστικά μπουκάλια. Μπορεί η τέχνη , πάντως, να βοηθήσει την οικολογική ευαισθητοποίηση του κόσμου. Όσο για μένα, προτιμώ να ζω στο απόμερο, αρρύπαντο, κατά το δυνατόν, μέρος που ζω, έξω από τα Λακώνια. Με ρώτησε κάποτε ένας δημοσιογράφος πως μπορώ και ζω και δουλεύω σε ένα τόσο  μικρό εργαστήριο , μόλις 80 τετραγωνικά. Εγώ του απάντησα, ότι πάνω απ’ αυτό υπάρχει ένας απέραντος ουρανός”.

Ο Μανώλης Χαρούλης κατασκευάζει ό, τι καθημερινό μπορεί να κοσμήσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Σειρές από κοσμήματα, παλιά και νέα, μορφές, που μπορούν να δώσουν καλλιτεχνική ζωή στην πέτρα, το ξύλο, το μέταλλο. Φτιάχνει αντικείμενα για  πόρτες παλιών σπιτιών, εκκλησιών, φρουρίων, όπως εκείνου της Σπιναλόγκας, παλιές κλειδαριές, καρφιά, κερκέλια, οικόσημα, μεταλλικά δεντράκια, στεφάνια για γάμους και τόσα άλλα. Όλα χειροποίητα, με την μοναδικότητά τους.

-Ποιοι είναι συνήθως οι πελάτες σου;

“Κυρίως συλλέκτες και άνθρωποι ευαίσθητοι στην τέχνη. Πολλοί είναι ξένοι, από όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Νομίζω, ότι μόνο σε αφρικανό δεν έχω πουλήσει ακόμη”.

Πραγματικά πολλά έργα του υπάρχουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Στο Αμβούργο της Γερμανίας βρίσκεται ένα έργο του από μια πέτρα 350 κιλών, με σμιλεμένο πάνω της ένα ζευγάρι.

Μια ακόμη πλευρά του έμφυτου καλλιτεχνικού του ταλέντου: Στο πασίγνωστο τηλεοπτικό σίριαλ “Το Νησί” του Θοδωρή Παπαδουλάκη, που πριν μερικά χρόνια είδε όλη η Ελλάδα, ο Μανώλης Χαρούλης είχε τον ρόλο του ιερέα της Σπιναλόγκας.

-Ας ξαναγυρίσουμε στον Γιάννη. Ποια η ευχή του πατέρα:

“Νάχει την υγειά του και να συνεχίσει ν’ αγαπά αυτό, που κάνει, για να συνεχίσει να τον αγαπά και ο κόσμος”.

(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα “ΚΡΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ”, στο τεύχος Αυγούστου – Σεπτεμβρίου 2017)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to top