Γιάννης Σμυρνιωτάκης: Είχε γράψει 332 βιβλία…
Γιάννης Σμυρνιωτάκης
Φτωχότερος είναι ο λογοτεχνικός και εκδοτικός κόσμος από προχθές, καθώς έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας και δάσκαλος Γιάννης Σμυρνωτάκης με καταγωγή από το Ηράκλειο και ιδρυτής των “Εκδόσεων Σμυρνιωτάκη”. Ο ίδιος είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα μας τον Φεβρουάριο του 2013 μιλώντας για το συγγραφικό του έργο, αλλά και την κατάσταση του βιβλίου στην Ελλάδα.
Διαβάστε τη συνέντευξη:
“Έχει γράψει 332 βιβλία… Ναι, δεν είναι υπερβολή, είναι χειροπιαστή πραγματικότητα. Ο λόγος για τον Γιάννη Σμυρνιωτάκη, με καταγωγή από τα Καστελιανά Ηρακλείου, μόνιμο κάτοικο Αθηνών τα τελευταία 42 χρόνια.
-Πώς έγινε αυτό; 332 βιβλία…
«Το επάγγελμά μου ήταν δάσκαλος και μέχρι το 1985, που πήρα σύνταξη, είχα γράψει περίπου 10 βιβλία, όλα σχολικά, κυρίως βοηθήματα για τα παιδιά του δημοτικού. Ζήτησα οικειοθελώς να πάρω σύνταξη, ύστερα από 25 χρόνια δάσκαλος, γιατί ήθελα ν’ αφοσιωθώ στο γράψιμο, κάτι που συνεχίζω να κάνω και σήμερα, σε ηλικία 77 ετών, απασχολούμενος περίπου 17 ώρες το 24ωρο με το γράψιμο.»
Μια ζωή πάνω από μια λευκή κόλλα χαρτί και πάντα μέσα στα βιβλία, αφού πέρα από συγγραφέας, είναι και εκδότης βιβλίων, ιδρυτής και διευθυντής των γνωστών «Εκδόσεων Σμυρνιωτάκη».
-Μέχρι το 1985, λοιπόν, γράψατε περίπου 10 βιβλία. Άρα τα υπόλοιπα 322 βιβλία γράφτηκαν τα επόμενα χρόνια. Τι περιεχόμενο έχουν αυτά τα βιβλία;
«Θα τα έβαζα σε τρεις κατηγορίες: Σχολικά, παιδικά και λογοτεχνικά. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς πόσες σελίδες, πόσες λέξεις περιέχουν. Κι αν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι τα κείμενα αυτών των βιβλίων τα πέρασα, που λένε, τουλάχιστον τρεις φορές, γραφοντάς τα, διαβάζοντας τα χειρόγραφα πριν τα παραδώσω στο τυπογραφείο πριν γίνουν βιβλία , εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τον μαραθώνιο, που τράβηξα.»
Φυσικά ο Γιάννης Σμυρνιωτάκης δεν σταματά στα 332 βιβλία. Συνεχίζει να γράφει. Λέει:
«Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από μια λευκή κόλλα κι ένα στυλό. Είναι τρόπος ζωής. Έμαθα να ζω μέσα στη γραφή και τα βιβλία. Και φυσικά όσο θα με βοηθά το μυαλό μου και το χέρι μου, θα γράφω και θα διαβάζω βιβλία.»
-Έχετε διαβάσει πολλά βιβλία;
«Εκατοντάδες. Από μαθητής ακόμη, κι αργότερα σαν δάσκαλος είχα τρέλλα με τα βιβλία. Δεν είχα αφήσει βιβλίο για βιβλίο, που έπεφτε στα χέρια μου εκείνα τα χρόνια. Φυσικά, τα βιβλία του Καζαντζάκη είχαν προτεραιότητα. Όχι, μόνο γιατί μου άρεσαν, αλλά και γιατί τον θεωρώ τον μεγαλύτερο Έλληνα συγγραφέα.»
-Από τους ξένους συγγραφείς ποιον ξεχωρίζετε;
«Τον Ντοστογιέφσκι…»
Αν επισκεφτεί κανείς το σπίτι του Γιάννη Σμυρνιωτάκη θα δει, ότι το μισό σπίτι είναι γεμάτο βιβλία. ΄Αλλωστε, μόνο τα βιβλία που έχει γράψει ο ίδιος αποτελούν μια μεγάλη βιβλιοθήκη.
-Πώς πάει το βιβλίο στην εποχή μας;
«Στην εποχή μας ένα περίπτερο πουλάει περισσότερα βιβλία από ένα βιβλιοπωλείο. Έπαψαν, πλέον, τα βιβλιοπωλεία να είναι «οι ναοί του πνεύματος». Και το κακό προήλθε από τις εφημερίδες, που απέκτησαν και την ιδιότητα του βιβλιοπώλη, αφού στις κυριακάτικες εκδόσεις τους, κυρίως, περιλαμβάνουν συχνά και βιβλία. Φυσικά ο κόσμος τα προτιμά, γιατί τα βρίσκει πιο φτηνά, ενώ και οι εφημερίδες ωφελούνται με την φτηνή τιμή, γιατί έτσι πουλάνε χιλιάδες βιβλία μέσα σε μια μέρα.»
-Διαβάζει σήμερα ο κόσμος βιβλία;
«Θάλεγα, ότι διαβάζει περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια, και σ’ αυτό, βέβαια, έχουν συμβάλλει και οι εφημερίδες με τις φτηνές τιμές. Όμως τα βιβλιοπωλεία πεθαίνουν, σβήνουν, κλείνουν χτυπημένα κι εκείνα, πέρα από τις εφημερίδες, κι από την οικονομική κρίση.»
Ο Γιάννης Σμυρνιωτάκης, μαθητής ακόμη, έλαβε μέρος σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης και ανάλυσης ποιημάτων και βραβεύτηκε δύο φορές, ενώ σαν φοιτητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου έγραψε και δημοσίευσε πολλά ποιήματά του στις τοπικές εφημερίδες «Πατρίς», «Δράσις», «Μεσόγειος». Την πρώτη του ποιητική συλλογή εξέδωσε το 1957 με τίτλο «Τα πρώτα σκαλοπάτια». Ήταν το πρώτο του βιβλίο.
Το 1972 έγραψε το πρώτο του σχολικό βοήθημα με τίτλο «Η τεχνική των εκθέσεων», ένα βιβλίο 540 σελίδων, που τον καθιέρωσε ως συγγραφέα σχολικών βοηθημάτων. Ακολούθησαν, βέβαια, δεκάδες βιβλία-βοηθήματα, σχολικά και παιδικά, όπως «Το πολυλεξικό του μαθητή», «Ο τρωϊκός πόλεμος», «Οι περιπέτειες του Οδυσσέα», «Τα ζώα του σπιτιού», «Το εργαστήρι του Άη Βασίλη», «Κιβωτός Παγκόσμιας Σοφίας», «Λαϊκή Σοφία – 10.000 ελληνικές παροιμίες», σε συνεργασία με τον Γιάννη Σηφάκη.
-Πέρα από την ποίηση, με ποιο άλλο λογοτεχνικό είδος γραφής ασχοληθήκατε;
«Έχω γράψει οκτώ βιβλία για την ποίηση και δυο σχολικά θεατρικά έργα με τίτλους «Σχολικό Θέατρο» και «Το θεατράκι μας».
Πολυγραφότατος, αλλά και με πολλά βραβεία, που έχει αποσπάσει ο Γιάννης Σμυρνιωτάκης από πολιτιστικούς συλλόγους κι άλλους φορείς, ενώ έχει βραβευτεί κι από την Ακαδημία Αθηνών για την συμβολή του στην συγκέντρωση λαογραφικού υλικού. Πριν τρία χρόνια έλαβε και το «Χρυσό Κότινο Ειρήνης» στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.”