Εξόρμηση των Κρητών Πειραιά στην Τήνο

Η Τήνος είναι στο νου όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, μια πηγή άντλησης ψυχικής δύναμης και κουράγιου. Ένας προσφιλής προορισμός για στιγμές κατάνυξης, περισυλλογής και πνευματικού καθαρμού.

Απ’αυτό ορμώμενη και ύστερα από αίτημα πολλών μελών της, η Αδελφότητα Κρητών Πειραιά «Η ΟΜΟΝΟΙΑ», αποφάσισε να πραγματοποιήσει διήμερη προσκυνηματική εκδρομή στο νησί της Μεγαλόχαρης, την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου.

Έτσι, νωρίς το πρωί του Σαββάτου 6 Ιουνίου 2015, μέλη και φίλοι του Συλλόγου, ντυμένοι με μπλουζάκια που έφεραν το λογότυπο του σωματείου, συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και επιβιβάστηκαν στο πλοίο της γραμμής, με προορισμό την Τήνο. Το ταξίδι μέχρι την Σύρο, αν και όχι τόσο απάνεμο, κύλησε ευχάριστα με σπιτικά κεράσματα, τάβλι, επιτραπέζια παιχνίδια και κουβεντούλα με φόντο τ’ανήσυχα νερά του Αιγαίου. Οι εκδρομείς θαύμασαν από την πλώρη του καραβιού την «Αρχόντισσα των Κυκλάδων», απόλαυσαν λουκουμάκια και χαλβαδόπιτες, από τους πλανόδιους πωλητές, που επιβιβάστηκαν στο πλοίο στην Σύρο και συνέχισαν το ταξίδι τους για «το νησί της Αγιοσύνης». Μόλις οι επισκέπτες αντίκρισαν το καµπαναριό της Ευαγγελίστριας και την επιβλητική Εκκλησία, που δεσπόζει σε λόφο πάνω από τη Χώρα, το δεξί τους χέρι σχημάτισε μ’ευλάβεια το σύμβολο της Πίστης. Οι περισσότεροι εξάλλου βρέθηκαν εκεί, για να παρακαλέσουν ή να ευχαριστήσουν την Παναγία, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα τους.

Το πούλμαν που τους περίμενε, τους οδήγησε στο ξενοδοχείο. Τακτοποίηση στα δωμάτια, λίγη ξεκούραση και το απόγευμα όλοι στην Εκκλησία.

Ο Ναός χτισμένος στο σημείο που βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Αν ρωτήσετε τους ντόπιους θα σας πουν, πως όλα ξεκίνησαν από τα όνειρα μιας πιστής μοναχής. Αυτά χάρισαν στον άνθρωπο το θαύμα. Τα αφιερώματα των καντηλιών μέσα στην Εκκλησία, γεμίζουν το ταβάνι. Η ξύλινη εικόνα «τραυµατισµένη» από προγενέστερη πυρκαγιά, αλλά και σχισµένη στα δυο από το χτύπηµα του εργάτη κατά την εύρεσή της, φαντάζει µεγαλόπρεπη και προκαλεί έκπληξη. Το θέμα της είναι κρυμμένο πίσω από δεκάδες τάματα, διαμάντια, χρυσά, μαργαριτάρια, δαχτυλίδια και τόσα άλλα. Η ατμόσφαιρα είναι μυσταγωγική, από τον κόσμο και το λιβάνι. Τίποτα δε φαίνεται πιο μαζεμένο στο χώρο και το χρόνο, από τη στιγμή που ο κάθε πιστός προσκυνά. Είναι μια στιγμή αποκλειστικής κι ανενόχλητης αφοσίωσης, που σπάνια βλέπεις αλλού…

Οι προσκυνητές παρακολουθούν με ευλάβεια τον Εσπερινό και κατεβαίνουν στον κάτω όροφο στο παρεκκλήσι, όπου υπάρχει η βρύση από την οποία ρέει αγίασμα. Δίπλα ένα μικρό δωματιάκι με τ’απομεινάρια από το βομβαρδισμό της «Έλλης», από τους Γερμανούς, κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ένα ρίγος τιμής και δέους διαπερνά τους Κρητικούς. Στη συνέχεια περιπλανώνται στις ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες των παρακείμενων μουσείων του ιδρύματος της Μεγαλόχαρης, όπου εκτίθενται πραγματικοί θησαυροί: εικόνες και κειμήλια εκκλησιαστικής τέχνης, αλλά και γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής σημαντικών καλλιτεχνών, όπως οι Γ. Χαλεπάς, Λ. Σώχος, Ν. Λύτρας, Ν. Γύζης, Δ. Φιλιππότης και πολλοί άλλοι.

Στη συνέχεια οι εκδρομείς κατηφορίζουν προς τη χώρα μαιανδρικά μέσα στα στενάκια, όπου συναντούν λευκά πεζούλια, ασβεστωμένα σπίτια και διάσπαρτα αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, που δικαιολογούν το χαρακτηρισμό της Τήνου ως το «νησί της τέχνης και της ομορφιάς». Στο δρόμο προς το λιμάνι, τα πάντα σχεδόν μοιάζουν να κινούνται γύρω απ’αυτό. Καφετέριες, ψαράδικα και φαγάδικα με γεύσεις και αρώματα των Κυκλάδων. Οι Κρητικοί-ταξιδιώτες κάθονται σε γνωστή τηνιακή ταβέρνα για φαγητό. Επειδή όμως όπως λέει και η μαντινάδα : «Οπου σταθούν οι Κρητικοί, πίνουνε και γλεντίζουν και σ’όποιο τόπο κι αν βρεθούν, καινούργια Κρήτη χτίζουν» αμέσως μετά το δείπνο η παρέα στήνει τρικούβερτο παραδοσιακό γλέντι, στην πλατεία που βρίσκεται μπροστά από το εστιατόριο. Ο ήχος από το Πεντοζάλι και το Μαλεβιζιώτη, σε συνδυασμό με το χορό των Κρητικών, συνεπαίρνουν τους περαστικούς που στέκονται για λίγο να καμαρώσουν τη λεβεντιά της Μεγαλονήσου. Αργά το βράδυ τα βλέφαρα βαραίνουν, από την κούραση όλης της ημέρας. Οι εκδρομείς ανανεώνουν το ραντεβού τους για το πρωί, στην Εκκλησία.

Την αυγή υπό αρκετή ζέστη, μαζί με τους πιστούς που’χουν τάξει στην Παναγία τη διαδρομή τους ως την εικόνα της γονυπετείς, φτάνουν στο Ναό. Παρακολουθούν την πρωινή λειτουργία, παίρνουν αντίδωρο και ανάβουν ακόμα ένα κεράκι. Ακολουθώντας τη μαρμαροστρωμένη και απλόχωρη λεωφόρο Μεγαλόχαρης και τον παράλληλο, φορτωμένο με μικρομάγαζα θρησκευτικών αναμνηστικών, δρόμο, οι εντυπώσεις περισσεύουν για την ποικιλία των ντόπιων προϊόντων, αλλά και των εκκλησιαστικών ειδών, που θα θυμίζουν για πάντα στους προσκυνητές την επίσκεψή τους στο νησί. Γλυκό αγκινάρα, αμυγδαλωτά, λουκουμάδες, τηνιακή μπουγάτσα, παγωτό και καφεδάκι για όλα τα γούστα. Και απαραίτητα μια εικονίτσα κι ένα φυλαχτό γι αυτούς που οι υποχρεώσεις, τους ανάγκασαν να μείνουν πίσω.

Καθώς η εκδρομή πλησιάζει σιγά σιγά στο τέλος της, οι Κρητικοί του Πειραιά μαζεύουν τις αποσκευές τους και κατευθύνονται προς το λιμάνι. Αποχαιρετώντας την Τήνο, ευχαριστούν την Παναγία που τους αξίωσε να επισκεφθούν το νησί της και προσεύχονται η Μεγαλόχαρη να πρεσβεύει πάντα γι αυτούς και τις οικογένειες τους.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα υπάρχει νηνεμία και το ταξίδι της επιστροφής είναι γαλήνιο, σαν την ψυχή τους. Η ανταλλαγή εντυπώσεων κυριαρχεί στις κουβέντες τους και οι ιδέες για το σχεδιασμό της επόμενης εκδρομής, δίνουν και παίρνουν. Και κάπως έτσι το καράβι πιάνει στεριά.