Η κομματικοποίηση της Παγκρητίου Ενώσεως, εδώ και δεκαετίες…
Εδώ και δεκαετίες η Παγκρήτιος Ένωσις έπαψε να είναι ένα ρωμαλέο κρητικό σωματείο της Αττικής. Από την δεκαετία του 1980, όταν άρχισαν τα τότε κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, να διεκδικούν, φυσικά για λόγους κομματικού ανταγωνισμού, την διοίκησή της, η Παγκρήτιος έχασε το κρητικό μπόι της.
Έμεινε πίσω, σε πραγματική ενέργεια και δράση, εξ αιτίας της κομματικοποίησης, από αρκετά άλλα κρητικά σωματεία της Αττικής, με αποτέλεσμα, τα τελευταία χρόνια να έχει βυθισθεί, εκτός των άλλων, και στη φτώχεια. Και μόνο το γεγονός, ότι η υπάλληλος, που επί χρόνια εξυπηρετούσε επικοινωνιακά το σωματείο με τους Κρήτες της Αττικής, αλλά και όλης της Ελλάδας, απολύθηκε και τα γραφεία, εκεί στη Γενναδίου 7, παραμένουν σχεδόν καθημερινά κλειστά, μιλάει από μόνο του.
Η φτώχεια, αλλά και τόσα άλλα αρνητικά, ξεκίνησαν με την κομματικοποίηση, που έφερε μαθηματικά την φτωχοποίηση. Αν δεν υπήρχε αυτό το αντίθετο με τα συμφέροντα των Κρητών της Αττικής, φαινόμενο, και η υπάλληλος θα είχε παραμείνει και η πόρτα της Παγκρητίου δεν θα ήταν κλειστή. Το πιο σημαντικό και δεν είναι υπερβολή: Δεκάδες εύποροι Κρήτες θα έβαζαν το χέρι στην τσέπη και θα ενίσχυαν οικονομικά το σωματείο, αν παρέμενε ακομμάτιστο. Με την κομματικοποίηση όλοι αυτοί οι υποψήφιοι ευεργέτες απομακρύνθηκαν. Απού φύγει-φύγει… Μια ακόμη πόρτα, που έκλεισε ο κομματισμός.
Η κομματικοποίηση της Παγκρητίου Ενώσεως δεν αμφισβητείται πλέον από κανένα. Τα πράγματα είναι φως φανάρι. Και αξίζει να θυμηθούμε εκείνο το αξέχαστο, που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων την επομένη εκλογών της Παγκρητίου: “Πήραμε και την Παγκρήτιο”… Δεν υπάρχει ίσως πιο χαρακτηριστική και επίσημη αναγνώριση για το πόσο τα κόμματα είχαν εισβάλλει βαθιά στα εσωτερικά του ιστορικού σωματείου.
Πριν μερικά χρόνια, καλοκαίρι, πρόεδρος της Παγκρητίου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Ρεθεμνιώτικα Νέα”, μάλλον με περηφάνεια, έλεγε, ότι η Παγκρήτιος είχε 80.000 μέλη!.. Κάτι, που σε πρώτη ανάγνωση προκαλεί εντύπωση. Πώς, όμως, βρέθηκαν αυτά το 80.000 μέλη στην Παγκρήτιο;
Όπως έγραψε εκείνη την εποχή η εφημερίδα “Κρητικά Επίκαιρα”, σε κάθε εκλογική περίοδο, από την δεκαετία του 80, στις εκλογές, που γίνονταν ανά τριετία, οι υποψήφιες παρατάξεις, παραμονές εκλογών, ενέγραφαν σωρηδόν νέα μέλη, τα οποία μετέφεραν στην Γενναδίου 7, από λίστες φιλικών γραφείων Κρητών βουλευτών της Αττικής.
Υπήρξαν παραμονές εκλογών, που με αυτό τον τρόπο, ενεγράφησαν και 10.000 νέα μέλη. Έτσι τριετία την τριετία φτάσαμε στα 80.000 μέλη. Ό,τι πιο υπερβολικό, αφού, εκτός των άλλων, στα 80.000 ονόματα, υπήρχαν και χιλιάδες άτομα , που είχαν πεθάνει, αλλά δεν είχαν διαγραφεί από μέλη.
Και το χειρότερο: Άκουγαν οι Κρήτες βουλευτές και οι υποψήφιοι Κρήτες βουλευτές της Αττικής για 80.000 μέλη και άνοιγε η όρεξή τους, για να μη χάσουν την ευκαιρία να αντλήσουν ψήφους στις βουλευτικές εκλογές από τον τεράστιο αυτό αριθμό μελών…Κι εδώ άρχισε πλέον να γίνεται η κομματικοποίηση της κομματικοποίησης…Ό,τι πιο θανατηφόρο δηλητήριο για πολιτιστικό σωματείο.
Ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός ενεργών μελών της Παγκρητίου, που δεν ανήκουν στους κομματικούς στρατούς, εκείνους, που συγκεντρώνονται κάθε Κυριακή των εκλογών; Να πούμε 200-300 άτομα και πολλά είναι. Κι αυτό θα φανεί και στην προ των φετινών εκλογών γενική συνέλευση, όπως, άλλωστε φαίνεται εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες σε κάθε γενική συνέλευση του ταλαιπωρημένου κρητικού σωματείου. Αντε 80-120 άτομα, όσοι περίπου και οι υποψήφιοι πρόεδροι και σύμβουλοι!…
Στο επόμενο: Και στις φετινές εκλογές μια από τα ίδια;
Η Παγκρήτιος είναι ένα ιστορικό σωματείο το μεγαλύτερο πρωτοβάθμιο της Ευρώπης. Είχε τεράστιο κύρος και εξακολουθεί να το έχει αλλά εν υπνώσει.
Από την διοίκηση της πέρασαν προσωπικότητες που της έδωσαν αίγλη και τεράστιο κύρος.
Η κομματικοποίηση είναι η μια πλευρά της εν υπνώσει κατάστασης αλλά δεν είναι καθοριστική αιτία. Κατά την άποψή μου λείπει μια ισχυρή προσωπικότητα με κύρος και όραμα που θα ξυπνήσει από το λήθαργο την ενωση.
Δυστυχώς προσωπικές αντιδικίες εμποδίζουν μια τέτοια προοπτική .
Πριν από μερικά χρόνια είχα δημοσιεύσει σχετικό άρθρο στα Παγκρήτια νέα σχετικό άρθρο αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκα.