Με αφορμή το θέμα Ευάγγελου Αποστολάκη
Γράφει ο Μανούσος
Πόσος πολύτιμος πολιτικός χρόνος χάνεται στις, συνήθως, στείρες κόντρες των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα; Πολύς, ο περισσότερος… Έτσι αφήνουν σε δεύτερο πλάνο τον πολιτικό χρόνο, που αφιερώνουν για την πραγματική ανάπτυξη και πρόοδο της Πατρίδας.
Οι κόντρες Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ στις μέρες μας δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνες του παρελθόντος ανάμεσα στους Ανδρέα Παπανδρέου-Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Κώστα Σημίτη-Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά-Αλέξη Τσίπρα. Πολιτικές συγκρούσεις, σχεδόν καθημερινές, που αναστάτωναν και εμπόδιζαν την Ελλάδα να βρει το εθνικό της βήμα, να πάει μπροστά.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα της πολιτικής ζωής των Ελλήνων δεκαετίες τώρα, αν όχι εκατονταετίες πλέον…Αποτέλεσμα να χάνονται τόσες πολύτιμες πολιτικές ώρες, μ΄όλα τα συνακόλουθα, προπαντός να μη δίνονται λύσεις σε πιεστικά και χρόνια προβλήματα, που αφορούν το Έθνος.
Αν αυτός ο χαμένος χρόνος ήταν πολιτικά παραγωγικός, εύκολα μπορεί ν΄αντιληφθεί κανείς πόσο καλύτερο θάταν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας. Πόσα προβλήματα θάχαν επιλυθεί και πόσοι Έλληνες δεν θα ζούσαν μέσα στη φτώχεια και την δυστυχία τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και τα σημερινά.
Κι όταν λέει κανείς για στείρες κόντρες των κομμάτων εξουσίας, αυτές περιλαμβάνουν και τις παρενέργειες, που δημιουργούν στους ψηφοφόρους τους, που ξεπερνούν το 70% των Ελλήνων πολιτών, που και αυτοί-οι περισσότεροι- συμμετέχουν στις συχνά αντιπαραγωγικές συγκρούσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Εύκολα γίνεται κατανοητό πόσο μεγάλος, απέραντος είναι ο χαμένος πολιτικός χρόνος.
Το ίδιο συμβαίνει κι αυτές τις μέρες, σε βάρος της Πατρίδας. Πολύτιμος πολιτικός χρόνος χάνεται με τις ατελείωτες και καταιγιστικές κόντρες Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα Αποστολάκη, αλλά και τις σχετικές κόντρες των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων σ΄ολόκληρη την Πατρίδα. Η Ελλάδα συνεχίζει να δίνει την εντύπωση “ενός απέραντου φρενοκομείου”…