Απόκριες: Tο κουρούπι με τη ξινομυζήθρα
Τα παλιότερα χρόνια, που δεν υπήρχαν ψυγεία στην Κρήτη, τις ημέρες των Απόκρεων άνοιγαν ένα κουρούπι, που είχε μέσα ξινομυζήθρα, διατηρημένη από το καλοκαίρι.
Τί συνέβαινε; Το καλοκαίρι, με τις ζέστες, γέμιζαν το πήλινο κουρούπι με ξινομυζήθρα, τοποθετούσαν στην πάνω μεριά αμπελόφυλλα και έκλειναν το κουρούπι μ’ ένα χοντρό πανί, που έδεναν στο στόμιό του.
Στη συνέχεια έπαιρναν το κουρούπι, το αναποδογύριζαν, για να προστατευθεί το περιεχόμενο από την υγρασία και το έχωναν στη γη, συνήθως στην αποθήκη του σπιτιού, που τότε είχε χωμάτινο δάπεδο. Πάντα με πολύ προσοχή και, κυρίως, σε αρκετά δροσερό μέρος.
Εκεί το πήλινο κουρούπι ήταν χωμένο για μήνες, μέχρι τις Απόκριες, οπότε το άνοιγαν, για να απολαύσουν στο αποκριάτικο τραπέζι, μαζί με άλλους αποκριάτικους μεζέδες, συνήθως κόκορα με μακαρόνια, την ξινομυζήθρα, αλλά προπαντός, για να φτιάξουν τις περίφημες μυζηθρόπιτες τις αποκριάτικες μέρες και νύχτες.
Η ξινομυζήθρα μέσα στο κουρούπι με τους μήνες ωρίμαζε κι αποκτούσε μια πρόσθετη νοστιμιά.