Γιώργος Καστρινάκης: Ο αλησμόνητος φίλος…
Στο Κοιμητήριο του Χριστού, στο χωριό Στύλος του Αποκόρωνα, αναπαύεται από την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Καστρινάκης, ο πολιτικός, ο δημοσιογράφος, ο κοινωνικός άντρας, με όλη την σημασία της λέξης, μα προπαντός ο Άνθρωπος.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών, ένας πραγματικά αγωνιστής της ζωής κι αυτό δεν είναι υπερβολή, είναι πραγματικότητα, αφού από τα νεανικά του χρόνια υπέφερε από νεφρική ανεπάρκεια και κάθε δύο – τρεις μέρες έπρεπε να βρίσκεται σε κάποιο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση, διαδικασία ωρών…
Παρόλα αυτά, πάλευε καθημερινά “σαν να μη συνέβαινε τίποτα” – αυτό όσο είναι υπερβολή, είναι και πραγματικότητα – υπηρετώντας όχι μόνο την αθλητική δημοσιογραφία, αλλά έχοντας έντονη δράση και σε άλλους τομείς. Στην πολιτική από το 1974 σαν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στον χώρο της Αυτοδιοίκησης (δημοτική και περιφερειακή), εκλεγόμενος ανελλιπώς επί σειρά ετών στις κορυφαίες θέσεις σαν νομαρχιακός σύμβουλος στην Αθήνα, στους κοινωνικούς αγώνες, ιδιαίτερα στον χώρο των ανθρώπων με αναπηρία και φυσικά στον χώρο των νεφροπαθών, όπου διετέλεσε και πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Νεφροπαθών.
Όμως το πιο σημαντικό είναι τούτο: Δυνατός χαρακτήρας δεν το έβαλε κάτω ποτέ, αληθινός Κρητικός και Άνθρωπος, με γεμάτη την καρδιά του αγάπη για τον συνάνθρωπο, χωρίς ίχνος κακίας μέσα του, έτοιμος ανά πάσα στιγμή, παρά το μεγάλο πρόβλημα , που αντιμετώπιζε καθημερινά, να προσφέρει, όχι στα λόγια, στον άλλο , αλλά με δράση για τον άλλο. Αυτό ήταν το μεγαλείο του.
Γιώργος Βαρβέρης και Γιώργος Καστρινάκης (φωτογραφία: Νίκος Σφακιανάκης)
Ήταν το 1985. Καθόμασταν δίπλα – δίπλα σε δημοσιογραφικό γραφείο αθλητικής εφημερίδας, μαζί και με άλλους συναδέλφους, απορροφημένοι από τα αθλητικά θέματα της ημέρας, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Τον ζητούσαν επειγόντως από το μικροβιολογικό εργαστήριο, όπου είχε κάνει εξετάσεις αίματος, γιατί τις τελευταίες μέρες αισθανόταν κουρασμένος.
Από την άλλη άκρη του τηλεφώνου άκουσε να του λένε, ότι ο αιματοκρίτης του είχε πέσει στο 22 κι απορούσαν πως μπορεί και στέκει όρθιος και μάλιστα να εργάζεται.
Συνέχισε τις εξετάσεις με τον φόβο πλέον, ότι είχε υποχωρήσει ο αιματοκρίτης εξ αιτίας λευχαιμίας. Τελικά διαπιστώθηκε, ότι δεν είχε λευχαιμία, αλλά οι δύο νεφροί του έπασχαν και δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν…
Από εκείνη την στιγμή ο Γιώργος Καστρινάκης μπήκε σε μεγάλη περιπέτεια υγείας και τα όσα ακολούθησαν στο επόμενο χρονικό διάστημα τα περιγράφει με εξαιρετικό, αληθινό , άμεσο τρόπο στο βιβλίο του “Θέλω να ζήσω”, που σημείωσε αλλεπάλληλες εκδόσεις, με περισσότερα από 100.000 αντίτυπα να μοιράζονται όλα δωρεάν.
Αν, όμως, ο Γιώργος Καστρινάκης ήταν ένας πραγματικός αγωνιστής της ζωής, είχε άξιο συμπαραστάτη δίπλα του την σύζυγό του Μάρω Μαυρεδάκη, που από την πρώτη στιγμή της ασθένειάς του ήταν κοντά του πάντα και υπέφερε, όσο και ο Γιώργος, αλλά και την κόρη του Αθηνά, που από την κούνια της, θάλεγε κανείς, έζησε την περιπέτεια της υγείας του πατέρα της.
Η Αθηνά Καστρινάκη αποχαιρέτησε τον πατέρα της στο Κοιμητήριο του Χριστού , στο χωριό Στύλος Αποκορώνου, με μια κρητική μαντινάδα, τονίζοντας ανάμεσα στ’ άλλα: “Αυτό το απόγευμα δεν είναι αποχαιρετιστήριο. Πάντα θα ζεις μέσα στις καρδιές μας”.
Γιώργος Βαρβέρης