Η συνάντηση Σκορδαλού-Μουντάκη-Κλάδου που δεν έγινε ποτέ…
Φαντασθείτε τώρα τον Θανάση Σκορδαλό και τον Κώστα Μουντάκη να κάθονται απέναντι μέσα σ΄ένα γραφείο, δίπλα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην Αθήνα, με τη λύρα και να παίζει και να τραγουδεί ο ένας τραγούδια του άλλου. Συνέβη την δεκαετία του 80 στο γραφείο του Γιώργου Σγουράκη, που εδώ και 40 χρόνια παρουσιάζει μια από τις μακροβιότερες εκπομπές στην ΕΡΤ, την εκπομπή “Μονόγραμμα”. Θυμάται ο Γιώργος Σγουράκης:
“Συνέπεσε μια μέρα να βρεθούν στο γραφείο μου ο Κώστας Μουντάκης και ο Θανάσης Σκορδαλός. Αρχίσαμε συζήτηση με καθημερινά θέματα, από οικογενειακά μέχρι κοινωνικά, κρητικά, πολιτιστικά, όπου μας έβγαζε η συζήτηση. Σαν περασε μια ώρα κι είχαμε λίγο κουραστεί, ακούω τον Σκορδαλό νε λέει: Νάχαμε δα και μια λύρα.. Σαν τ΄άκουσα του λέω αμέσως: Έχομε δω ένα βασιτσάκι με δυο λύρες. Ήταν του Μουντάκη, που τις άφηνε συχνά στο γραφείο μου, για να μην τις κουβαλά από την Αθήνα στο σπίτι του στον Πειραιά. Πηγαίνω και φέρνω το βαλιτσάκι και δίδω από μια λύρα στον καθένα. Βλέπω τον Μουντάκη να πιάνει τη λύρα, να τη κουρντίζει και ξαφνικά να παίζει και να τραγουδεί ένα κομμάτι του Σκορδαλού. Όταν τέλειωσε ο Μουντάκης, ήρθε η σειρά του Σκορδαλού να κάνει το ίδιο. Να παίζει κι ο Σκορδαλός και να τραγουδεί κομμάτια του Μουντάκη. Συνεχίζει ο Μουντάκης τα ίδια, τα ίδια και ο Σκορδαλός. Ήταν κάτι που τους αρεσε, τους διασκέδαζε, άρεσε και σε μένα, που παρακολουθούσα με πολύ ενδιαφέρον και λίγο σαστισμένος. Μοναδικές στιγμές, που μόνο αυτοί οι μεγάλοι λυράρηδες θα μπορούσαν με την απαράμιλλη τέχνη τους να δημιουργήσουν…”
Συνεχίζει ο Γιώργος Σγουράκης:
“Είχα επηρεαστεί τόσο πολύ από τα όσα έζησα εκείνες τις στγμές, που μου καρφώθηκε μια ιδέα στο μυαλό: Να κλείσω μια βραδιά στο κρητικό κέντρο “Ζορμπάς” και να καλέσω τον Σκορδαλό, τον Μουντάκη και τον Λεωνίδα Κλάδο με τις λύρες τους κι έτσι σε ελεύθερο πρόγραμμα να παίζει ο καθένας ό, τι ήθελε, να αυτοσχεδιάζει, να παίζουν ο ένας του άλλου τη μουσική και φυσικά όλη αυτή την παράσταση να την κινηματογραφήσω. Έκλεισα τη βραδιά στο “Ζορμπά”, αλλά αυτή η μουσική παράσταση δεν έγινε ποτέ, γιατί ο Λεωνίδας Κλάδος, την τελευταία στιγμή, δεν μπόρεσε τελικά να έρθει από την Κρήτη”.
Μ΄αυτό το ξεχωριστό κείμενο ολοκληρώνεται το τριήμερο αφιέρωμα του kritikaepikaira.gr για την 26η επέτειο από τον θάνατο του Θανάση Σκορδαλού. Σαν επίλογο να παραθέσουμε κάτι, που έγραψε λίγες μέρες μετά τον θάνατο του μεγάλου σπηλιανού λυράρη, ένας γκαρδιακός φίλος του, ο Γιώργος Γκόγκας:
“Ακόμα κι αν υπάρξει περίπτωση να ξεχασθεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος από τον απλό κόσμο ή χωρικό, ο Σκορδαλός και ο Μουντάκης, δεν θα ξεχαστούν ποτέ, εκτός κι αν η Κρήτη πάψει να γλεντά. Θα ήθελα εδώ να διατυπώσω μια παράλειψη, που θάπρεπε κάποιοι αρμόδιοι νά είχαν σκεφθεί: Να αποτυπωθούν τα χέρια, (τα δάχτυλα), που γέννησαν τα αριστουργήματα σε γλυπτό έργο. Και το έργο αυτό να τοποθετηθεί σε σημεία σε όλη την Κρήτη, να βλέπουν και να μαθαίνουν οι νέοι, ποια δάχτυλα γέννησαν μια τόσο όμορφη κρητική μουσική παράδοση”.