Μέρες και νύχτες στην Αθήνα επί Δικτατορίας
Γράφει ο Γιώργος Βαρβέρης
Φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην διάρκεια της Δικτατορίας, έζησα κάπως από πιο κοντά τα γεγονότα και την γενικότερη ατμόσφαιρα εκείνης της σκοτεινής εποχής στο κέντρο της Αθήνας, μέσα και από προσωπικές εμπειρίες, και συγνώμη από την αρχή για την περιαυτολογία. Το γεγονός, ότι ήμουνα μέλος της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ), που συνέστησε η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, με γραφεία Ακαδημίας και Ομήρου γωνία, ήταν αμάρτημα τα χρόνια εκείνα…
Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα “σαΐνια” της Χούντας των Συνταγματαρχών είχαν επισημάνει την παρουσία μου στην ΕΔΗΝ και από τον πρώτο χρόνο με είχαν βάλει στη λίστα των παρακολουθούμενων από την Ασφάλεια.
Πότε το συνειδητοποίησα αυτό; Ένα βράδυ, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, όταν, καθώς είχα τα κλειδιά στα χέρια, για να ανοίξω την εξώπορτα της πολυκατοικίας (Δερβενίων 11-Εξάρχεια), όπου διέμενα, με πλησίασαν δύο “σαΐνια” με πολιτικά και μου ζήτησαν να ελέγξουν ένα τσαντάκι, που είχα πάντα μαζί μου για κάποιο βιβλίο, εφημερίδα… λέγοντάς μου: Από την Ασφάλεια…
Αυτό έγινε και δεύτερη φορά, πάντα νύχτα και πάντα κοντά στην είσοδο επί της οδού Δερβενίων 11. Σίγουρα με παρακολουθούσαν από νωρίτερα και με πλησίαζαν καθώς ετοιμαζόμουν να μπω στην πολυκατοικία, για να με ελέγξουν και από κοντά, μέσα στην ερημιά της νύχτας. Ήταν κάτι, που ζούσαν εκατοντάδες πολίτες κάθε μέρα και νύχτα στην πρωτεύουσα στην διάρκεια της Δικτατορίας. Αδυσώπητο κυνηγητό.
Πέρα από αυτά τα περιστατικά, έζησα εκείνα τα χρόνια και κάτι άλλο: Στην αθλητική εφημερίδα “Φως των Σπορ”, όπου εργαζόμουν σαν αθλητικογράφος, έφταναν επιστολές με το ταχυδρομείο στ’ όνομά μου, με αποστολέα πάντα γυναίκα, με όνομα και διεύθυνση φυσικά πλαστή. Οι επιστολές είχαν αντιστασιακό περιεχόμενο κι εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι αν στην διαδρομή τους μέχρι τα γραφεία του “Φωτός” επί της οδού Πειραιώς, είχαν επισημανθεί από την Ασφάλεια, σίγουρα θα με είχαν συλλάβει για τα περαιτέρω, που καλά γνωρίζουν οι τότε συλληφθέντες και βασανισθέντες.
Κι όλα αυτά χωρίς να έχω σχέση με αριστερές οργανώσεις ή να είχαν κάποια ένδειξη για αντιστασιακή δράση. Ήμουνα απλά ένας καθημερινός φοιτητής, αλλά φαίνεται η δράση μου προδικτατορικά και κυρίως μετά την Αποστασία, με συμμετοχή σε συγκεντρώσεις στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, μέσα από την ΕΔΗΝ, με το γνωστό σύνθημα “1-1-4”, ήταν η αιτία να στοχοποιηθώ.
Στο μεταξύ, στην διάρκεια της Δικτατορίας, όταν και υπηρέτησα την στρατιωτική μου θητεία, άξιο αναφοράς είναι και τούτο: Όταν πήγα να παραλάβω το απολυτήριο Στρατού, ύστερα από δύο χρόνια και έξι μήνες θητεία, ο διευθυντής του Α΄ Γραφείου στην Σχολή Πεζικού, στην Χαλκίδα, ένας ταγματάρχης, μου αποκάλυψε, ότι υπήρχε φάκελος στο Β΄Γραφείο στο όνομά μου, επειδή είχα υπογράψει, στην διάρκεια της Δικτατορίας, μια διαμαρτυρία των Σταφιδοπαραγωγών στο Ηράκλειο…!
Αυτά για να μαθαίνουν οι νεότεροι τις σκοτεινές και δύσκολες συνθήκες εκείνης της εποχής, που ζωντανεύουν αυτές τις μέρες με την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Γιώργος Βαρβέρης