Οι σοφοί άνδρες, οι γέροντες και οι εθνικοί κίνδυνοι
Τί βασικό και ιδιαίτερα υπεύθυνο λείπει από την Ελλάδα στις δύσκολες εθνικές στιγμές; Οι μηχανισμοί ισορροπίας, που την δεδομένη κρίσιμη στιγμή για το Έθνος θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα επαναφέρουν την Πατρίδα στη λογική και στον σωστό δρόμο. Θα πατούν το κουμπί και θα ανάβει το σήμα κινδύνου, όταν η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλο εθνικό κίνδυνο.
Πράγματι, λείπουν οι εθνικοί μηχανισμοί ισορροπίας και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα τώρα τελευταία, στην αρχή του καλοκαιριού με όλα τα γνωστά γεγονότα, με αποκορύφωμα το κλείσιμο των τραπεζών. Λείπουν οι σοφοί άνδρες, οι γέροντες, που την κρίσιμη στιγμή θα πουν την βαρύνουσα γνώμη τους, απευθυνόμενοι στο πολιτικό μας σύστημα. Η Ελλάδα πήγαινε ολοταχώς για τα βράχια και καμιά κυρίαρχη εθνική δύναμη να παρέμβει και να προτείνει λύση.
Γιατί λείπουν οι μηχανισμοί εσωτερικής ισορροπίας, οι σοφοί άνδρες, οι γέροντες με την αποφασιστική παρέμβαση στις δύσκολες εθνικές στιγμές; Διότι το πολιτικό μας σύστημα έχει απαξιώσει τις υγιείς και συνετές φωνές, τις έχει βάλει στην άκρη, δεν τις αφήνει να ακουσθούν στην πλατεία.
Ας πάμε από το κράτος στην οικογένεια. Κι εδώ, όταν λείπουν οι μηχανισμοί εσωτερικής ισορροπίας, ο κίνδυνος ν’ ανθήσει το κακό και να γλιστρήσει η οικογένεια σε δυσάρεστες ή και οδυνηρές καταστάσεις, μεγαλώνει. Η οικογένεια γέρνει επικίνδυνα. Κι όταν, βέβαια, έρθει το κακό το πληρώνει ολόκληρη η οικογένεια.
Τί έγινε τον τελευταίο καιρό; Η Ελλάδα βρέθηκε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, πήγαινε κατ’ ευθείαν στα βράχια, και καμιά υγιής φωνή, αξιόπιστη και σεβαστή, να πατήσει φρένο. Έλλειπε αυτή η φωνή, που θα παρέμβαινε την κρίσιμη στιγμή και θα ξυπνούσε την σύνεση του Έθνους, που είχε βραχυκυκλωθεί από τις κομματικές στενόμυαλες φανφάρες.
Αυτό συνέβαινε κι όλα τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα. Το καράβι έπλεε για τα βράχια της χρεοκοπίας και καμιά κυρίαρχη εθνική υγιής φωνή. Άλλοι ήχοι αρρωστημένοι – κυρίως οι ξύλινοι κομματικοί – εδέσποζαν στη πλατεία, στα μεγάφωνα, στα παράθυρα της τηλεόρασης.
Και να που έφτασε η χώρα. Σίγουρα το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει τους σοφούς άνδρες, τους γέροντες, να βρίσκονται στην πλατεία, γιατί έτσι θα χαλάσει και θα διαλυθεί η κομματική κυρίαρχη σημερινή πιάτσα και θάναι λίγο δύσκολο τα κόμματα να κάνουν τα κομματικά τους παιχνίδια.
Το τηλεοπτικό – πολιτικό μας σύστημα είναι βαριά άρρωστο και δυστυχώς θεραπεία δεν φαίνεται. Αλήθεια ούτε τώρα το πάθημα θα μας γίνει μάθημα;
Από δημοσίευση στην εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τεύχος Ιουλίου – Αυγούστου 2015)
(Φωτογραφία από naftemporiki.gr)