Όταν η τσέπη του φτωχού υποφέρει, νάτος-νάτος ο λαϊκιστής…
Όταν η τσέπη του φτωχού υποφέρει η Εξουσία έχει τη μεγάλη (και πρώτη) ευθύνη. Ιδιαίτερα, όταν ο φτωχός δυσκολεύεται ν΄αγοράσει τα προς το καθημερινό ζειν. Όταν η πείνα χτυπά την πόρτα του…
Δικαιολογημένα ο φτωχός στρέφεται προς τους εξουσιάζοντες-κυβερνώντες, που διαφεντεύονται τη ζωή του και εξοργίζεται. Μια οργή αναμενόμενη, απέναντι στην αδράνεια και την ασπλαχνία της Εξουσίας, που, συχνά, με παλαιοκομματική πονηριά προσπαθεί να θολώσει τα νερά.
Οι λαϊκιστές, από την άλλη πλευρά, είτε πρόκειται για άτομα, για φορείς, μέσα ενημέρωσης ή κόμματα, συχνά, επίσης, με ιδιοτελή πονηριά, εκμεταλλεύονται την υπάρχουσα κατάσταση, υπερβάλλουν και διαστρεβλώνουν. Λες κι έφτασε η συντέλεια του κόσμου…
Και τί κάνουν; Αρχίζουν να χαϊδεύουν τα δικαιολογημένα απωθημένα και την δυστυχία του φτωχού, που έχει δημιουργήσει η ανέχεια, με λόγια και υποσχέσεις, που περισσότερο αποπροσανατολίζουν, παρά βγάζουν στην επιφάνεια την αλήθεια.
Γι΄αυτό και συχνά ψάχνουν την ακραία περίπτωση, εντοπίζοντας σ΄ένα συγκεκριμένο πρόσωπο φτώχειας και δυστυχίας, για να πουν απευθυνόμενοι στο λαό, να, αυτή είναι η κατάσταση, που επικρατεί γενικότερα στη χώρα, θολώνοντας, επίσης, τα νερά.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις: Και η Εξουσία και ο Λαϊκισμός είναι επικίνδυνοι για τη χώρα. Γιατί και οι δύο πλευρές δρουν και κινούνται μέσα στο κατασκευασμένο ψέμα τους…
Μανούσος 18.03.2024