Όταν τα κόμματα βολεύονται…
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Ακαδημία Αθηνών, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όλες οι εξουσίες γύρισαν την πλάτη στο νεκρό Νίκο Καζαντζάκη το Νοέμβριο του 1957 στην Αθήνα. Σε ποιoν; Σ’ έναν από τους κορυφαίους της παγκόσμιας διανόησης εκείνης της εποχής.
Όταν βολεύονται οι εξουσίες, η ζωή τραβά την κατηφόρα… Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Γιατί μέσα στο βόλεμά τους “πνίγουν” κάθε υπέρτερη αξία, που θα μπορούσε ν’ απειλήσει το ραχάτι τους, που θα στεκόταν αφορμή να ξεβολευτούν…
Είναι η μεγάλη ελληνική αλήθεια, αλλά και η βασική αιτία για το οικονομικό κατάντημα της σύγχρονης Ελλάδας. Οι βολεμένοι – πολιτικοί και κόμματα, επιχειρηματίες, πνευματικοί άνθρωποι, συνδικαλιστές και συντεχνίες- για το πρώτο πράγμα , που νοιάζονται, είναι η προσωπική και συντεχνιακή επιβίωσή τους… Ποια Ελλάδα, ποια Πατρίδα;
Το ‘πε στις 4 Νοεμβρίου 1957 ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Θεόκλητος, όταν είχε φτάσει η σορός του Νίκου Καζαντζάκη στην Αθήνα. Αν δώσω εντολή να βάλουν τον Καζαντζάκη στην Μητρόπολη ή σε άλλη αθηναϊκή εκκλησία, τι θα γράψουν την άλλη μέρα οι εφημερίδες… Ο μεγάλος φόβος του Αρχιεπισκόπου ήταν τι θα γράψουν οι εφημερίδες κι όχι οι υπέρτερες αξίες του καζαντζακικού λόγου. Μ’ άλλα λόγια ο μεγάλος του φόβος ήταν να μη χάσει την εξουσία.
Αυτό σχεδόν κάνουν, αυτή την αντιαξιακή συμπεριφορά έχουν όλες οι εξουσίες στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις – σταγόνες στον ωκεανό. Ποδοπατούν κάθε υπέρτερη αξία, που θα έσπρωχνε το Έθνος μπροστά, στην πρόοδο, προκειμένου να μη χάσουν την εξουσία, το βόλεμά τους. Προσωπικά και συντεχνιακά. Ποιά Ελλάδα, ποιά Πατρίδα;
Φυσικά το πιο μεγάλο κακό μέχρι τώρα στην Ελλάδα τόχει κάνει το βόλεμα των κομμάτων και ιδιαίτερα το βόλεμα του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος. Εκεί ολόκληροι κομματικοί στρατοί είναι στην υπηρεσία του κόμματος κι όχι του Έθνους, της Ελλάδας. της Πατρίδας. Στην υπηρεσία, μ’ άλλα λόγια , των λίγων κι όχι των πολλών, του λαού…
Πάνω απ΄ όλα τα κόμματα στην Ελλάδα έχουν την επιβίωσή τους και την εξόντωση των αντιπάλων. Κι εδώ είναι, που αρχίζει το μπιλιάρδο στις πλάτες της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, με τα κόκκινα, γαλάζια, πράσινα και άλλα χρωματιστά μπαλάκια. Ποια Ελλάδα, ποια Πατρίδα, ποιος Λαός;
Αυτό γίνεται χρόνια και φυσικά θα εξακολουθήσει να γίνεται, γιατί και σήμερα όλες οι εξουσίες στην Ελλάδα δεν έχουν καμιά επιθυμία ν’ αποχωρισθούν το μέλι της εξουσίας, που γεύονται οι λίγοι κι όχι οι πολλοί φτωχοί πλέον..
Όλα τα κόμματα μόλις μπουν στη Βουλή ασχολούνται πρώτα απ’ όλα με την επιβίωσή τους, απευθυνόμενα στον λαό βασικά προς άγραν ψήφων και ψηφοφόρων, αυτό το καταραμένο μικροκομματικό παιχνίδι, χρησιμοποιώντας από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων-όχι του κόμματος – ό,τι πιο παραπλανητικό και λαϊκίστικο… Γιατί; Διότι έτσι βολεύονται.
Όμως η μεγάλη πατριωτική αλήθεια είναι: Όταν βολεύονται τα κόμματα, η Ελλάδα τραβά την κατηφόρα. Αυτό λέει η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Γιατί βόλεμα και υπέρτερες αξίες του Έθνους ποτέ δεν πάνε μαζί. Ή το ένα διαλέγεις ή το άλλο. Ή πας σπίτι σου ή παραμένεις στο βόλεμα, σε βάρος των πολλών…
Πρώτη δημοσίευση: “ΚΡΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ”, ΤΕΥΧΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015